Ćwiczenia po 60. roku życia mogą zapobiegać chorobom serca i udarowi mózgu

Najnowsze badanie wykazało, że zwiększona aktywność w wieku powyżej 60 lat może znacznie zmniejszyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i udaru mózgu.

W 2015 r. 900 milionów na całym świecie miało ponad 60 lat. Do 2050 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) spodziewa się, że liczba ta osiągnie 2 miliardy.

Ludzie z czasem stają się mniej aktywni, ponieważ wiek odbija się na zdolnościach fizycznych, badanie opublikowane niedawno w European Heart Journalfinds wskazuje, że utrzymanie poziomu aktywności lub zwiększenie aktywności na tym etapie życia jest ważne dla zmniejszenia ryzyka zawału serca i udaru mózgu.

Naukowcy odnotowali, że uczestnicy badania, którzy z czasem obniżali poziom ćwiczeń, mieli o 27% większe prawdopodobieństwo wystąpienia problemów z sercem i naczyniami krwionośnymi. Z kolei ci, którzy stali się bardziej aktywni, zmniejszyli ryzyko aż o 11%.

Badanie aktywności fizycznej w starszym wieku

Autorzy badania – kierowanego przez Kyuwoong Kima z Wydziału Nauk Biomedycznych Uniwersytetu Narodowego w Seulu w Korei Południowej – przeanalizowali dane dotyczące 1 119 925 mężczyzn i kobiet w wieku 60 lat lub starszych.

Dane zostały zebrane przez National Health Insurance Service (NIHS), który zapewnia opiekę zdrowotną około 97% ludności Korei Południowej. Średni wiek uczestników wynosił 67 lat, a 47% stanowili mężczyźni.

NIHS przeprowadził dwie kontrole stanu zdrowia osób, jedną w latach 2009–2010 i jedną w latach 2011–2012. Naukowcy gromadzili dane o tych uczestnikach do 2016 r.

Podczas każdej kontroli świadczeniodawcy pytali uczestników o poziom aktywności fizycznej i styl życia.

Naukowcy zdefiniowali umiarkowaną aktywność fizyczną jako 30 minut lub więcej dziennie tańca, ogrodnictwa lub szybkiego marszu. Codziennie dwadzieścia minut biegu, jazdy na rowerze lub ćwiczeń aerobowych liczy się jako intensywne ćwiczenia.

Podczas drugiej kontroli stanu zdrowia NIHS uczestnicy zgłosili, jak zmienił się ich poziom aktywności od pierwszego sprawdzenia.

Większość uczestników, bo około dwóch trzecich, była nieaktywna w czasie obu kontroli. Około 78% kobiet było nieaktywnych fizycznie podczas pierwszej kontroli zdrowia, a liczba ta przy drugiej kontroli była w przybliżeniu taka sama, wynosząca 77%.

Mężczyźni byli mniej nieaktywni za każdym razem: 67% za pierwszym badaniu i 66% za drugim.

Tylko 22% ogólnej grupy zwiększyło swój poziom aktywności między kontrolami, podczas gdy 54% uczestników, którzy ćwiczyli regularnie pięć lub więcej razy w tygodniu, przestało być aktywnych do czasu drugiego badania przesiewowego.

Naukowcy przeanalizowali również krajowe roszczenia medyczne związane z chorobami serca i udarami oraz dane szpitalne od stycznia 2013 r. do grudnia 2016 r.

Do końca okresu badania w grupie zgłoszono 114 856 przypadków chorób serca lub udaru mózgu. Badacze ustosunkowali się do takich czynników, jak status społeczno-ekonomiczny, wiek, płeć, inne schorzenia oraz szczegóły stylu życia, takie jak palenie i spożywanie alkoholu.

Wpływ aktywności fizycznej powyżej 60 roku życia

Analiza badania ujawniła, że osoby, które zwiększyły poziom swojej aktywności z ciągłej nieaktywności do umiarkowanej lub intensywnej aktywności trzy do czterech razy w tygodniu, zmniejszyły ryzyko zawału serca i udaru mózgu o 11%.

Ci, którzy byli aktywni jeden lub dwa razy w tygodniu przy pierwszej kontroli, a następnie zwiększali aktywność do pięciu lub więcej razy w tygodniu do drugiej kontroli, zmniejszyli ryzyko o 10%.

Osoby niepełnosprawne skorzystały również na zwiększeniu poziomu aktywności, zmniejszając ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych o 16%. Uczestnicy z chorobami przewlekłymi, takimi jak nadciśnienie lub cukrzyca, wykazali 4–7% zmniejszenie szansy na problemy z sercem lub udar.

Tymczasem ryzyko problemów sercowo-naczyniowych wzrosło o 27% wśród uczestników, którzy zmniejszyli poziom ćwiczeń między badaniami przesiewowymi.

„Najważniejszym przesłaniem z tych badań jest to, że starsze osoby dorosłe powinny zwiększać lub utrzymywać częstotliwość ćwiczeń, aby zapobiegać chorobom sercowo-naczyniowym”. Mówią autorzy.„Podczas gdy starsi dorośli mają trudności z regularną aktywnością fizyczną w miarę starzenia się, nasze badania sugerują, że dla zdrowia układu sercowo-naczyniowego konieczna jest większa aktywność fizyczna , a dotyczy to również osób niepełnosprawnych i chorych przewlekle.”

Istnieją pewne ograniczenia tego badania. Po pierwsze, wzięto pod uwagę tylko starszych dorosłych w Korei Południowej, przez co nie można zakładać zastosowania wyników do starszych populacji na innych obszarach świata.

Po drugie, w dużym stopniu opiera się ono na samodzielnie zgłaszanych poziomach aktywności, a ustalenia zależą od dokładności odpowiedzi poszczególnych osób.

Wreszcie pytania NIHS nie obejmowały wszystkich form aktywności – na przykład badacze nie obejmowali prac domowych i innych działań wzmacniających mięśnie.

Co zrobić z tymi informacjami?

Niemniej wnioski z badania stanowią przekonujące dowody na to, że ćwiczenia fizyczne są ważne i stają się coraz ważniejsze z wiekiem.

Odkrycia wskazują, że aktywność fizyczna powinna stać się istotnym, codziennym priorytetem dla starszych osób dorosłych, gdy nasze ciała stają się kruche, a dyskomfort staje się bardziej powszechny.

Służby zdrowia mogą robić więcej, aby zachęcić do tego pomysłu, sugerują autorzy, dodając: „Uważamy, że rządy powinny promować programy społecznościowe zachęcające osoby starsze do aktywności fizycznej”.

„Ponadto z klinicznego punktu widzenia lekarze powinni„ przepisać ”aktywność fizyczną wraz z innymi zalecanymi metodami leczenia osobom z wysokim ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych” – tłumaczy Kyuwoong Kim