Fragment książki Możesz jeść normalnie! Wystarczająco dobra dieta Agaty Lewandowskiej
Od pewnego czasu często można usłyszeć magiczne hasło „relacja z jedzeniem”. Co to jest i czy powinnaś się tym w ogóle przejmować?
Jest wiele definicji, a według mnie relacja z jedzeniem to wypadkowa tego:
• jak postrzegasz jedzenie,
• jakie potrzeby zaspokajasz dzięki jedzeniu,
• jak działa na ciebie jedzenie,
• jak się czujesz przed, w trakcie i po jedzeniu,
• czy jedzenie jest źródłem jakichś przykrych emocji/odczuć lub napięcia.
Zastanów się nad charakterystyką osoby, z którą nie chciałabyś być w relacji lub w której towarzystwie źle byś się czuła. Może byłaby to osoba, która dąży do kontroli i dominacji nad tobą, wzbudza poczucie winy, mówi ci, co masz robić, rozlicza z każdego kroku, uzależnia cię od siebie. Może byłaby natrętna, interesowna, ogranicza cię, narzuca ci swoje zdanie lub ignoruje twoje potrzeby. Czy wiesz, że taką „osobą” może być dla ciebie… jedzenie?
Możesz ograniczać kontakt z osobami, których towarzystwo ci nie służy, ale nie możesz wyrzucić ze swojego życia jedzenia. Warto więc zrobić wszystko, by jedzenie nie było dla ciebie takim „toksycznym partnerem”. Jedzenie powinno być czymś neutralnym i nie wywoływać napięcia ani przykrych emocji.
Relacja z jedzeniem nie jest dobra, jeśli cię ogranicza – np. jedzenie staje się przeszkodą do wychodzenia na spotkania towarzyskie czy ogólnie spożywania posiłków w towarzystwie innych osób. Nie jest też zdrowa, gdy wyróżniasz jedzenie dozwolone i zakazane, gdy bez przerwy o nim myślisz, podporządkowujesz mu całe życie albo obsesyjnie przestrzegasz zasad (np. narzuconych w jakiejś diecie cud godzin posiłków, produktów lub wielkości porcji) czy swoich przekonań (np. węglowodany tuczą), ignorując sygnały własnego ciała lub działając wbrew ciału. Objawem zaburzonej relacji z jedzeniem może być też nadawanie zbyt dużego znaczenia jedzeniu czy traktowanie go jako „rozweselacza”, pocieszyciela, a nawet leku na stres czy przepracowanie. Wreszcie – sytuacja, w której to nie ty masz kontrolę nad jedzeniem, tylko ono nad tobą.
Co innego jest mieć ochotę na czekoladę, a co innego „musieć” ją zjeść, bo masz ją na podorędziu, albo obsesyjnie myśleć o niej tylko dlatego, że jest w szafce. Co innego jest iść na lody od czasu do czasu, a co innego regularnie się nimi pocieszać. Co innego jest starać się zdrowo jeść, a co innego całkowicie podporządkowywać siebie i swoje życie jedzeniu.
Relacja z jedzeniem może być zaburzona, jeśli jesteś podatna na wszelkiego rodzaju wpływy z zewnątrz (otoczenia, rodziny, środowiska, mediów, internetu), jeśli w toku doświadczeń życiowych nabrałaś niewspierających cię przekonań na temat jedzenia lub jeśli masz niską samoocenę i problemy z akceptacją siebie i swoich emocji. Oswajanie i normalizowanie jedzenia, a także poprawa relacji z nim wymagają często wiele czasu i pracy. W tej książce sporo uwagi poświęcam praktycznym aspektom tego zagadnienia. Mam nadzieję, że pod koniec lektury znajdziesz się chociaż kawałek dalej na drodze do zdrow(sz)ej relacji z jedzeniem i bardziej świadomego odżywiania. Pamiętaj jednak, że nie zawsze tę drogę możemy przejść samodzielnie. Jeśli twoja sytuacja jest skomplikowana, masz wrażenie, że ogólne porady na ciebie nie działają, a problemy narastały latami i nie wiesz od czego zacząć – nie bój się zgłosić po indywidualną pomoc do specjalisty.
Korzystanie z takiej pomocy to żaden wstyd czy oznaka słabości. Zazwyczaj znacząco skraca ono drogę do osiągnięcia celu, jakim jest poprawa twojego samopoczucia.
Skomentuj