Kim był Henryk Reyman – legenda piłki nożnej i żołnierz?
Henryk Tomasz Reyman, urodzony w Krakowie 28 lipca 1897 roku, to postać wybitna, której życie splatało się nierozerwalnie z historią polskiego sportu i ojczyzny. Znany przede wszystkim jako legendarny piłkarz Wisły Kraków, swoją postawą i zaangażowaniem zasłużył na miano bohatera zarówno na murawie, jak i na polu walki. Jego droga przez życie, pełna sukcesów sportowych i żołnierskiego męstwa, stanowi inspirujący przykład dla kolejnych pokoleń. Reyman był nie tylko wybitnym sportowcem, ale również oficerem Wojska Polskiego, co podkreśla jego wszechstronność i oddanie służbie. Jego postać to symbol walki o niepodległość, poświęcenia i niezłomnego ducha, który przyświecał mu w najtrudniejszych momentach.
Kariera piłkarska w Wiśle Kraków
Przygoda Henryka Reymana z piłką nożną rozpoczęła się na dobre w barwach Wisły Kraków, klubu, z którym związał całe swoje sportowe życie. W latach 1910–1933, przez ponad dwie dekady, Reyman był filarem „Białej Gwiazdy”, rozgrywając imponującą liczbę 409 meczów i zdobywając w nich 422 bramki. Jego lojalność i oddanie dla jednego klubu są dziś rzadkością, a jego osiągnięcia na stałe zapisały się w historii Wisły. Grając na pozycji napastnika, Reyman słynął z niezwykłej skuteczności, umiejętności strzeleckich i determinacji, stając się ulubieńcem kibiców i ikoną krakowskiego sportu.
Sukcesy ligowe i Puchar Polski
Okres występów Henryka Reymana w Wiśle Kraków obfitował w liczne sukcesy drużynowe, które do dziś stanowią powód do dumy dla klubu. Pod jego wodzą, „Biała Gwiazda” dwukrotnie sięgała po Mistrzostwo Polski – w sezonach 1927 i 1928 roku. Były to złote lata dla klubu, a Reyman był kluczową postacią tych triumfów. Dodatkowo, w 1926 roku, Wisła Kraków zdobyła Puchar Polski, co jeszcze bardziej ugruntowało pozycję Reymana jako jednego z najważniejszych graczy w historii polskiej piłki nożnej. Jego obecność na boisku gwarantowała nie tylko bramki, ale także walkę do ostatniego gwizdka.
Król strzelców i reprezentant Polski
Niepowtarzalna skuteczność Henryka Reymana na boiskach ligowych przyniosła mu zasłużone laury indywidualne. W sezonie 1927 roku ustanowił rekordową liczbę 37 bramek w rozgrywkach ligowych, co do dziś pozostaje jednym z najlepszych osiągnięć w historii polskiej ligi. To właśnie za ten wyczyn, jak i za wcześniejsze dokonania, Reyman dwukrotnie zdobył tytuł Króla Strzelców polskiej ligi – po raz pierwszy w 1925 roku, a następnie w 1927 roku. Jego talent doceniła również reprezentacja Polski, dla której w latach 1922–1931 rozegrał 9 meczów, strzelając w nich 5 bramek. Co więcej, Henryk Reyman miał zaszczyt być kapitanem reprezentacji Polski na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1924 roku, co stanowiło uwieńczenie jego wspaniałej kariery.
Służba wojskowa i bohaterstwo na wojnach
Henryk Reyman to przykład sportowca, który z równą pasją i odwagą służył ojczyźnie na polu walki. Jego życie naznaczone było nie tylko boiskowymi emocjami, ale także realnymi zagrożeniami wojennymi, w których wykazał się wielkim męstwem i poświęceniem. Jego postawa wojskowa jest równie imponująca, co jego dokonania sportowe, co czyni go postacią wielowymiarową i godną upamiętnienia.
Udział w I wojnie światowej i walkach o niepodległość
Młody Henryk Reyman swoje pierwsze doświadczenia bojowe zdobył podczas I wojny światowej, służąc w armii austriackiej. Na froncie włoskim został dwukrotnie ranny, co świadczy o jego zaangażowaniu i ryzyku, jakie podejmował. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Reyman nie złożył broni. W latach 1918–1921 aktywnie uczestniczył w kluczowych dla kształtowania granic młodej Rzeczypospolitej konfliktach: wojnie polsko-ukraińskiej, wojnie polsko-bolszewickiej oraz III powstaniu śląskim. Jego udział w tych wydarzeniach podkreśla głębokie poczucie patriotyzmu i gotowość do obrony kraju.
Działania wojenne podczas II wojny światowej
Niestety, burzliwa historia Polski nie oszczędziła Henryka Reymana również podczas II wojny światowej. Jako doświadczony żołnierz, awansowany do stopnia podpułkownika Wojska Polskiego, dowodził I batalionem 37 Pułku Piechoty. W ferworze walk, podczas bitwy nad Bzurą, ponownie został ranny, co było kolejnym dowodem jego odwagi i poświęcenia w obronie ojczyzny. Jego losy wojenne pokazują, że był człowiekiem czynu, gotowym stanąć do walki w obronie wolności Polski w najtrudniejszych dla niej czasach.
Dziedzictwo Henryka Reymana
Dziedzictwo Henryka Reymana wykracza daleko poza jego sportowe i wojskowe osiągnięcia. Jest on postacią, która na stałe wpisała się w historię Krakowa i polskiego sportu, a jego pamięć jest pielęgnowana na wiele sposobów, świadcząc o jego trwałym wpływie. Jego życie i dokonania stanowią inspirację i wzór do naśladowania.
Stadion imieniem Henryka Reymana – hołd dla legendy
Najwyższym wyrazem uznania dla Henryka Reymana jest decyzja o nazwaniu jego imieniem stadionu jego ukochanego klubu. W 2008 roku podjęto decyzję o nazwaniu Stadionu Miejskiego w Krakowie imieniem Henryka Reymana. To wyjątkowe wyróżnienie, które podkreśla jego status jako legendy Wisły Kraków i symbolu polskiego sportu. Stadion ten, będący sercem wiślackiej społeczności, stał się żywym pomnikiem bohatera, przypominającym o jego wkładzie w historię klubu i miasta. Na jego cześć nazwano również jedną z ulic Krakowa, przylegającą do stadionu.
Ordery, odznaczenia i upamiętnienie
Za swoje zasługi na polu sportowym i wojskowym, Henryk Reyman został uhonorowany licznymi odznaczeniami. Wśród nich znajdują się między innymi Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości oraz Srebrny Krzyż Zasługi. Te prestiżowe wyróżnienia świadczą o jego zaangażowaniu i poświęceniu dla ojczyzny. Po wojnie nadal aktywnie działał w polskim futbolu, pełniąc funkcje kapitana związkowego (selekcjonera reprezentacji Polski) w latach 1945–1947 i ponownie w latach 1956–1959. Został również członkiem honorowym PZPN oraz honorowym prezesem Wisły Kraków. Jego pochówek odbył się na znanym cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pamięć o nim jest również żywa dzięki nazwaniu Stadionu Miejskiego w Kutnie jego imieniem.
Ostatnie lata i powiedzenia Henryka Reymana
Po zakończeniu bogatej kariery sportowej i wojskowej, Henryk Reyman nadal pozostawał aktywny w życiu sportowym i społecznym, a jego mądrość i doświadczenie były cenione przez wielu. Jego ostatnie lata były świadectwem jego trwałego wpływu na środowisko piłkarskie i jego niezmiennego charakteru.
Pożegnanie z murawą i życie po karierze
Po zakończeniu aktywnej kariery piłkarskiej w 1933 roku, Henryk Reyman nie porzucił futbolu. Aktywnie działał jako trener i działacz piłkarski, przekazując swoją wiedzę i doświadczenie młodszym pokoleniom. Jego zaangażowanie w struktury PZPN, gdzie pełnił rolę selekcjonera reprezentacji, pokazuje, że miłość do piłki nożnej nigdy go nie opuściła. Mimo burzliwych losów wojennych, zawsze pozostawał wierny swoim zasadom i pasji. Jego życie po karierze sportowej było kontynuacją jego zaangażowania w rozwój polskiego sportu, co czyni go wzorem do naśladowania. Znany jest również z niezwykłego powiedzenia: „Nie dopuśćcie do tego, aby ludzie uznali was za niegodnych… podania ręki.”, wypowiedzianego w kontekście derbowego meczu z Cracovią, które doskonale oddaje jego szacunek dla rywali i ducha sportowej walki.
Dodaj komentarz