Kardiomiopatia jest chorobą polegającą na osłabieniu mięśnia sercowego. Stan ten utrudnia sercu pompowanie krwi w całym ciele. Według Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom kardiomiopatia może wystąpić u 1 na 500 osób, ale często pozostaje niezdiagnozowana. Kardiomiopatia może rozwinąć się z czasem lub osoba może chorować od urodzenia. Co warto wiedzieć o kardiomiopatii? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o kardiomiopatii, w tym o jej objawach, przyczynach i leczeniu.
Rodzaje kardiomiopatii
Istnieje kilka rodzajów kardiomiopatii, w tym następujące:
Kardiomiopatia rozstrzeniowa
Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest najczęstszą postacią choroby. Zazwyczaj występuje u dorosłych w wieku od 20 do 60 lat.
Choroba często rozpoczyna się w lewej komorze, ale ostatecznie może również wpływać na prawą komorę serca.
Kardiomiopatia rozstrzeniowa może również wpływać na strukturę i funkcję przedsionków.
Kardiomiopatia przerostowa
Kardiomiopatia przerostowa jest chorobą genetyczną, w której dochodzi do nieprawidłowego wzrostu włókien mięśnia sercowego, co prowadzi do pogrubienia lub „przerostu” tych włókien. Pogrubienie powoduje sztywność komór serca i wpływa na przepływ krwi. Może również zwiększać ryzyko zaburzeń, zwanych arytmią.
Według Fundacji Kardiomiopatii Dziecięcej jest to druga najczęstsza forma kardiomiopatii u dzieci. U około jednej trzeciej dotkniętych nią dzieci diagnoza występuje przed ukończeniem 1. roku życia.
Kardiomiopatia restrykcyjna
Kardiomiopatia restrykcyjna występuje, gdy tkanki komór stają się sztywne i nie mogą prawidłowo wypełnić się krwią. W końcu może to prowadzić do niewydolności serca. Występuje częściej u starszych osób dorosłych i może wynikać ze stanów naciekowych – związanych z gromadzeniem się nienormalnych substancji w tkankach ciała – takich jak amyloidoza.
Kardiomiopatia arytmogenna
W kardiomiopatii arytmogennej włóknista i tłuszczowa tkanka zastępuje zdrowe tkanki prawej komory, co może powodować nieregularny rytm serca. W niektórych przypadkach proces ten może również wystąpić w lewej komorze.
Według badań w czasopiśmie Circulation Research, kardiomiopatia arytmogenna zwiększa ryzyko nagłej śmierci sercowej, szczególnie u młodych ludzi i sportowców. Jest to dziedziczna choroba genetyczna.
Objawy kardiomiopatii
W niektórych przypadkach, zwykle łagodnych, objawy nie występują.
Jednak w miarę postępu choroby osoba może doświadczać następujących objawów o różnym stopniu nasilenia:
- zmęczenie
- duszności
- obrzęk nóg i kostek
- palpitacje serca
- zawroty głowy
- omdlenia
Przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyna kardiomiopatii nie zawsze jest jasna, ale istnieją pewne znane czynniki ryzyka.
Na przykład stany, które prowadzą do stanu zapalnego lub uszkodzenia serca, mogą zwiększać ryzyko kardiomiopatii.
Niewydolność serca, która może wystąpić w wyniku zawału serca lub innych stanów, może również powodować kardiomiopatię.
Dodatkowe czynniki ryzyka obejmują:
- wywiad rodzinny dotyczący chorób serca, nagłej śmierci sercowej lub kardiomiopatii
- wysokie ciśnienie krwi
- Choroba wieńcowa
- amyloidoza i sarkoidoza, które mogą uszkodzić serce
- wirusowe infekcje serca
- cukrzyca
- nadużywanie alkoholu
- niektóre kobiety mogą mieć większe ryzyko kardiomiopatii po ciąży
Diagnozowanie kardiomiopatii
Lekarze przeprowadzą badanie fizykalne i testy diagnostyczne w celu potwierdzenia kardiomiopatii.
Najprawdopodobniej wykorzystają jeden lub więcej z następujących testów diagnostycznych:
Prześwietlenie klatki piersiowej: Prześwietlenie klatki piersiowej pomaga ustalić, czy serce się powiększyło, co jest oznaką pewnych warunków zdrowotnych.
Elektrokardiogram (EKG): EKG mierzy aktywność elektryczną serca, w tym jego szybkość. Pokazuje również, czy rytm serca jest regularny, czy nienormalny.
Echokardiogram: echo wykorzystuje fale dźwiękowe do stworzenia ruchomego obrazu serca. Pokazuje kształt i rozmiar serca.
Cewnikowanie serca: Cewnikowanie kontroluje przepływ krwi przez komory serca.
Leczenie kardiomiopatii
Celem leczenia kardiomiopatii jest kontrolowanie objawów, spowolnienie postępu choroby i zapobieganie nagłej śmierci sercowej. Rodzaj leczenia może zależeć od nasilenia objawów i postaci kardiomiopatii.
Zwykle leczenie obejmuje połączenie następujących czynności:
Zmiany stylu życia
Zmiany stylu życia mogą pomóc zmniejszyć nasilenie stanów, które mogły doprowadzić do kardiomiopatii. Bardziej zdrowe nawyki mogą również spowolnić postęp choroby.
Zmiany w stylu życia mogą obejmować przestrzeganie zdrowej diety, która obejmuje ograniczenie spożycia tłuszczów trans, tłuszczów nasyconych, nadmiaru cukru i soli.
Radzenie sobie ze stresem, rzucenie palenia i aktywność fizyczna są również korzystne dla osób z kardiomiopatią.
Ilość i intensywność korzystnej aktywności fizycznej może się różnić w zależności od przypadku. Przed jej rozpoczęciem konieczne jest omówienie programów ćwiczeń z lekarzem lub innym pracownikiem służby zdrowia.
Leki
Zwykle leki są częścią planu leczenia kardiomiopatii. Niektóre rodzaje leków przepisywane przez lekarzy obejmują:
Beta-blokery: Beta-blokery spowalniają tętno, co oznacza, że serce musi mniej pracować.
Rozcieńczalniki krwi: Rozcieńczalniki krwi pomagają zmniejszyć ryzyko powstawania zakrzepów krwi.
Leki moczopędne: Leki moczopędne usuwają nadmiar płynu z organizmu. Ten płyn może się gromadzić, gdy serce nie pompuje wydajnie.
Leki na ciśnienie krwi: Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), blokery receptora angiotensyny oraz inhibitory receptora angiotensyny-neprylizyny pomagają obniżyć ciśnienie krwi i zakłócają receptory stresu, które aktywują się u osób z kardiomiopatią.
Leki przeciwarytmiczne: Leki przeciwarytmiczne to leki zapobiegające nieprawidłowym rytmom serca.
Wszczepione urządzenia
Leczenie może również obejmować różne typy wszczepionych urządzeń. Konkretne urządzenie zależy od objawów. Wszczepione urządzenia obejmują:
Rozrusznik serca: Po chirurgicznym wszczepieniu pod skórę w pobliżu klatki piersiowej rozrusznik dostarcza impulsy elektryczne do serca, powodując jego bicie w normalnym tempie.
Wszczepialny kardiowerter-defibrylator: To urządzenie powoduje również porażenie prądem w sercu, gdy wykryje nieprawidłowy, potencjalnie niestabilny rytm serca. Impuls elektryczny przywraca rytm serca do normy.
Urządzenie wspomagające lewą komorę serca (LVAD): LVAD pomaga sercu pompować krew w całym ciele. Kiedy kardiomiopatia poważnie osłabia serce, to urządzenie jest pomocne, gdy dana osoba czeka na przeszczep serca.
Urządzenie do resynchronizacji serca: To wszczepione urządzenie pomaga koordynować skurcze lewej i prawej komory serca w celu poprawy jego czynności.
Chirurgia
Gdy objawy są ciężkie, operacja może być jedyną skuteczną opcją. Niektóre możliwe procedury chirurgiczne kardiomiopatii obejmują:
Mięśniowa przegroda
Ta operacja leczy kardiomiopatię przerostową z niedrożnością przepływu krwi. Polega na usunięciu części przegrody, która wystaje do lewej komory. Usunięcie pogrubionej tkanki poprawia przepływ krwi z serca.
Transplantacja serca
Osoby z pewnymi postaciami kardiomiopatii z zaawansowaną niewydolnością serca mogą kwalifikować się do przeszczepu serca. Jednak przeszczep serca jest rozległym procesem, do którego nie wszyscy się kwalifikują.
Kiedy iść do lekarza?
Kardiomiopatia jest poważnym schorzeniem wymagającym leczenia.
Bez leczenia choroba może się rozwijać i zagrażać życiu.
Każdy, kto ma rodzinną historię kardiomiopatii lub doświadcza jednego lub więcej objawów tej choroby, powinien udać się do lekarza. Wcześniejsza diagnoza może poprawić perspektywy leczenia danej osoby.
Chcesz zadbać o swoje serce? Poznaj naturalne sposoby na zdrowe serce!
Skomentuj