Czy leczenie gorącym błotem i kąpiele mineralne mogą złagodzić objawy choroby zwyrodnieniowej stawów? Badanie pilotażowe, stwierdza, że warto przyjrzeć się tej kwestii.
Terapia glinką termiczną
Nowe badanie analizuje terapeutyczne zalety błota. Choroba zwyrodnieniowa stawów powoduje uciążliwy ból i sztywność stawów. Może ona wpływać na większość stawów, ale występuje najczęściej w stawach kolanowych, biodrach i rękach.
W Stanach Zjednoczonych zwyrodnienie stawu kolanowego dotyka 10% mężczyzn i 13% kobiet w wieku 60 lat lub starszych; to sprawia, że jest ono najczęstszym zaburzeniem stawów w kraju.
Obecnie lekarze zalecają terapię skojarzoną, która obejmuje leki przeciwbólowe i interwencje niefarmaceutyczne, takie jak fizjoterapia. Celem jej jest uśmierzenie bólu, spowolnienie postępu choroby i pomoc ludziom w zrekompensowaniu utraty ruchu.
Ponieważ zwyrodnieniowa choroba stawów jest tak powszechna i nadal nie ma na nią lekarstwa, naukowcy chętnie szukają opłacalnych, wolnych od leków sposobów łagodzenia objawów.
Niedawno grupa naukowców na Litwie postanowiła zbadać dwie mniej znane interwencje: terapię borowinową i balneoterapię. Opublikowali swoje odkrycia w International Journal of Biometeorology.
Terapia peloidalna i balneoterapia
Terapia peloidalna polega na stosowaniu gliny lub błota w leczeniu różnych dolegliwości. Balneoterapia to tradycyjny zabieg polegający na zanurzeniu ciała w wodzie mineralnej lub błocie bogatym w minerały.
Do badania naukowcy zrekrutowali 92 uczestników o średnim wieku 64,6 lat, gdzie kobiety stanowiły 87% grupy. Wszystkie osoby miały chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego stopnia 1–3 zgodnie z systemem ocen Kellgrena-Lawrence’a. System klasyfikacji obejmuje od 1, najmniej dotkliwy, do 5, najbardziej dotkliwy.
Wszystkie trzy grupy otrzymały standardową fizykoterapię, która obejmowała 30-minutowe sesje przeprowadzane co drugi dzień przez 1 miesiąc.
Oprócz fizykoterapii grupa 1 otrzymywała błoto torfowe w okolicy talii i nóg. Temperatura błota wynosiła 36–42 °C. Zabiegi trwały 20 minut i odbywały się co drugi dzień w miesięcznym okresie leczenia.
Grupa 2 otrzymała fizykoterapię plus 15 minutowe kąpiele w chlorku sodu (soli). Temperatura wody wynosiła 36–38 ° C (97–100 ° F). Uczestnicy grupy 3 działali jako kontrole; otrzymali tylko fizykoterapię.
Naukowcy ocenili stan pacjentów w sposób szczegółowy na początku i na końcu badania oraz 1 miesiąc po zakończeniu interwencji. Antropometryczne pomiary obejmowały prędkość marszu, zakres ruchu oraz szybkość, z jaką uczestnicy mogli usiąść i wstać pięć razy.
Znaczące korzyści
Natychmiast po interwencji i 1 miesiąc później autorzy stwierdzili, że grupy 1 i 2 wypadły znacznie lepiej, w prawie wszystkich pomiarach fizycznych.
Zespół podsumowuje:
„Dane antropometryczne znacznie się poprawiły, intensywność bólu i sztywność stawów zmniejszyły się, [i] wzrosła aktywność fizyczna, w porównaniu z grupą kontrolną.”
Każdy uczestnik wypełnił również znormalizowany kwestionariusz mający na celu przedstawienie, w jaki sposób jego choroba wpływa na ich życie. I w tym przypadku również leczenie okazało się pomocne. Autorzy piszą:
„Po leczeniu i […] 1 miesiąc od jego zakończenia średni odsetek objawów, sztywność i ból w grupach interwencyjnych […] był znacznie niższy niż w grupie kontrolnej.”
Ograniczenia, niedociągnięcia i nadzieja
Należy podkreślić, że badanie obejmowało mniej niż 100 uczestników i trwało tylko kilka tygodni; zanim więc dojdziemy do wniosku, że tego rodzaju interwencje przynoszą korzyści, naukowcy będą musieli przeprowadzić dłuższe badania z większą liczbą uczestników.
Niektórzy mogą twierdzić, że jakiekolwiek zmierzone korzyści nie były spowodowane minerałami w błocie lub wodzie. Zamiast tego mogło to być ciepło błota lub wody na stawie lub po prostu możliwość relaksu przez dodatkowe 15–20 minut co drugi dzień.
Inną kwestią, jak wskazali autorzy, jest to, że uczestnicy mieli stopnie rozwoju choroby w przedziale 1–3; oznacza to, że wyniki mogą nie dotyczyć osób w cięższych stadiach 4 lub 5.
Podobnie większość uczestników stanowiły kobiety, dlatego wyniki mogą nie być przekładalne na mężczyzn.
Do tej pory niewiele badań na dużą skalę badało tego rodzaju techniki terapeutyczne. Jednak niektóre badania wykazały korzyści z niektórych rodzajów balneoterapii zapalenia kości i stawów.
Należy podkreślić, że dostępne badania obejmowały tylko niewielką liczbę uczestników i trwały stosunkowo krótko.
Chociaż terapie tego typu były stosowane od stuleci, wciąż nie ma wystarczających dowodów na poparcie ich rzeczywistego wpływu na leczenie tego schorzenia. Trzeba jednak zaznaczyć, że są one opłacalne i mało prawdopodobne jest, aby przyniosły skutki uboczne, gdy są odpowiednio przeprowadzone, dlatego dalsze analizy tej kwestii są uzasadnione.
Skomentuj