Ale mówiąc tak zupełnie na poważnie, jest kilka takich pytań, które nie tylko można, ale wręcz naprawdę warto zadać – szczególnie na początku terapii.
Jakie jest przygotowanie psychoterapeuty/tki?
Niestety z powodu braku prawnego uregulowania kwestii zawodu psychologa i psychoterapeuty może się zdarzyć tak, że osoba posługująca się tym określeniem wcale nie posiada kwalifikacji ani kompetencji w zakresie psychoterapii. Większość psychoterapeutów_tek ukończyła studia psychologiczne – oznacza to, że przez 5 lat kształciła się na poziomie uniwersyteckim w obszarze psychologicznej wiedzy o człowieku. Niektórzy psycholodzy i psycholożki dodatkowo wybrali w ramach studiów ścieżki specjalizacyjne np. psychologia rozwojowa, kliniczna, sportu, psychologia reklamy, albo sądowa. Oznacza to, że podczas studiów od około 3-4 roku nabywali kompetencje szczególnie w tym zakresie. (Uwaga nie oznacza to, że stali się przez to np. psychologami klinicznymi! – taki tytuł ponownie wymaga dalszego kształcenia).
Studia to dopiero początek drogi. Niestety samo ich ukończenie nie daje kompetencji psychoterapeutycznych – nawet jeśli ktoś kończył ścieżkę specjalizacyjną o takiej nazwie. Psycholog i psycholożka może za to udzielać porad (1-5 spotkań i praca nad konkretnym problemem), stosować testy psychologiczne, pracować w szkole czy w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.
Po studiach większość psychologów i psycholożek kształci się dalej. Kończymy różne kursy, uczestniczymy w stażach i zdobywamy doświadczenie zawodowe. Część z nas decyduje się na to, by zostać psychoterapeut(k)ami. Oznacza to, że rozpoczynamy kolejne zwykle 4 letnie szkolenie zakończone możliwością zdobycia certyfiaktu psychoterapeutycznego. Podczas szkolenia nie tylko pogłębiamy wiedzę, ale też zdobywamy umiejętności praktyczne, naszą pracę poddajemy superwizji. (czym jest superwizja – o tym za chwilkęJ).
Szkoły psychoterapii różnią się między sobą. Najbardziej znane to psychoterapie poznawczo-behawioralna, gestalt, psychodynamiczna, systemowa.
Warto zapytać w jakim nurcie pracuje wybrany przez nas psychoterapeuta/tka i co to oznacza
Nie musimy – choć możemy – samodzielnie zdobywać wiedzy w poszukiwaniu znaczenia obco brzmiących szkół. Pytanie o szkołę psychoterapeuty/tki to także pytanie w jaki sposób będzie prowadzona terapia, jaka jest w niej pacjenta, a jaka terapeuty, a nawet o to ile może trwać. Nie obawiajmy się zadać tego pytania – bo to w jakim nurcie pracuje wybrana przez nas osoba będzie w znacznym stopniu wyznaczać sposób pracy terapeutycznej.
Czym jest superwizja?
To takie wsparcie dla psychoterpeuty/tki oferowane zwykle przez bardziej doświadczonego specjalistę/tkę. Nie oznacza to wcale, że wybrana przez nas osoba jest mniej kompetentna! Przeciwnie – dobry_a psychoterapeut(k)a cały czas się superwizuje, nawet po uzyskaniu cerytyfiaktu, a nawet gdy sam_a zostanie superwizorem/ką. Dzięki temu może spojrzeć na problemy pacjenta z innej strony i cały czas rozwijać warsztat swojej pracy. Dlatego warto pytać czy terapeuta podlega regularnej superwizji.
Czy to znaczy że psychoterpaeuta opowiada o mnie swoim kolegom/koleżankom?
Nie! Superrewizja, tak zresztą jak każdy kontakt z psychologiem/psycholożką czy psyckoterapeut(k)ą jest procesem podlegającym ochronie przez tajemnicę zawodu oraz stosowne ustawy o ochronie danych osobowych (RODO). Co więcej podczas superwizji nie podaje się faktów mogących zidentyfikować pacjenta/tkę.
O co jeszcze warto pytać? – o wszystko co pozwoli nam poczuć się w relacji psychoterapeutycznej bezpiecznie. I to nie tylko na początku terapii – na każdym etapie możemy rozwiewać swoje wątpliwości. Do czego serdecznie zachęcam.
Skomentuj