Potocznie kreatywność, czy twórczość kojarzą nam się z szeroko rozumianą działalnością artystyczną. Wybitnymi dziełami na miarę Mickiewicza, czy Masłowskiej, pomnikami trwalszymi niż ze spiżu, blaskiem fleszy i czerwonym dywanem w Cannes.
Dlatego większość z nas, o ile nie spędza wieczorów na pisaniu sonetów lub malowaniu na szkle, raczej nie określi siebie jako kreatywnych. Wydaje nam się, że by zasłużyć na to miano musimy jakoś specjalnie wykazać się artystycznie. Patrząc w ten sposób nie dostrzegamy całej masy drobnych przejawów kreatywności w naszym codziennym życiu. Obiad z dwóch jajek i makaronu (da się, serio!), lampion na świeczkę ze szklanki po przetworach, zabawka dla dziecka ze strzępków tego i owego. Z kreatywnością jest tak jak z inteligencją, każdy nią dysponuje – tylko w rożnym natężeniu ;). I co ważne, kreatywność nie jest jednoznaczna z artyzmem – nie muszą w jej wyniku powstawać dzieła sztuki. Jest bardziej umiejętnością, postawą, gotowością do popatrzenia na świat pod innym kątem. Nie ma dziecka, które nie byłoby kreatywne: nie tworzyło nowych wyrazów, nie wymyślało zabaw – a że każdy i każda z nas był/a kiedyś dzieckiem – koniec z wymówkami! Na pewno mamy tę iskrę gdzieś w sobie. Tylko jak ją rozpalić?
Krok pierwszy: Diagnoza motywacji – po co mi kreatywność?
Być może kreatywność przyda się Ci w pracy, urozmaici codzienną rutynę lub pozwoli na wykazanie się przed szefową. Być może urozmaici wolny czas lub z czasem zamieni się w pasję? Dla mnie kreatywność to umiejętność wykorzystania swojego potencjału, możliwości ukrytych w rzeczywistości, okolicznościach i przedmiotach, jakie nas otaczają – zatem jej zastosowania są praktycznie nieograniczone. A jakie są Twoje motywacje, dlaczego chciał(a)byś być kreatywny/a?
Krok drugi: Uczyń cel drogą – czyli wpleć kreatywność w codzienne życie
Przeciwieństwem kreatywności jest rutyna i automatyzm. Ta sama droga do szkoły czy pracy, te same ruchy wykonywane podczas mycia zębów, ta sama agenda dnia. Brrr. Zacznij wprowadzać drobne zmiany w codziennym matrixie. Umyj zęby przeciwną ręką (to wcale nie takie łatwe! próbowałam), wybierz inną drogę powrotu z pracy (choćby i dłuższą), w środku tygodnia idź potańczyć. Można? Można!
Krok trzeci: Nie porównuj się, nie oceniaj, nie czekaj na idealne efekty – baw się!
Od kilku miesięcy namawiam mamę, aby wróciła do swojej szydełkowo – sobótkowej pasji. Coś tam nawet zaczęła w internecie sobie odświeżać, gdy nagle…stop. Blokada i niemoc. „Bo inni już takie piękne rzeczy robią”, „bo mnie się nie uda tak nigdy, albo co najmniej do późnej starości” i tym podobne równie „inspirujące” auto przekazy. Kiedy kreatywność traktujemy bardzo na serio, a jeszcze dorzucimy do tego oczekiwanie idealnego rezultatu – trudno jest postawić choć pierwszy krok w jej kierunku. Postaraj się bawić, cieszyć samym procesem – szydełkowania, malowania, śpiewania, gotowania, skakania po kałużach (tak tak, to też kreatywność – kiedy ostatnio w tym celu wykorzystywałeś/aś kałuże?). Dzieci nie bawią się „po coś” – bawią się, bo to jest zabawne! Obudź w sobie tę beztroskę, podejmij ryzyko i śmiało do dzieła.
Krok czwarty: Nie czytaj – działaj
Pora zacząć. TERAZ. Nie jutro, nie od nowego roku, ale dziś! Zrób coś inaczej, czerp z tego radość, nie oczekuj rezultatów. Nie bój się, że coś nie wyjdzie, że się nie uda, że … wyłącz to wszystko. Albo też działaj pomimo tych myśli. Po prostu spróbuj. Po czym poznasz, że się udało? Nie będziesz chciał/a przestać J
www.ewakruchowska.pl, FB: Do siebie, FB: WenDoPodhale
Skomentuj