Łokieć tenisisty to zapalenie ścięgien, które łączą mięśnie przedramienia z zewnętrzną częścią łokcia. Często występuje z powodu nadużywania mięśni i ścięgien przedramienia oraz tych wokół stawu łokciowego.
Łokieć tenisisty jest również znany jako boczny ból łokcia lub boczne zapalenie nadkłykcia i niekoniecznie jest związany z tenisem. Tenisiści jednak często rozwijają tę chorobę, ponieważ wynika ona z powtarzalnego używania mięśni.
Objawy
Najczęstszym objawem łokcia tenisisty jest nawracający ból na zewnętrznej stronie przedramienia, tuż poniżej zgięcia łokcia. Ból może być również odczuwany w dalszej części ramienia, w kierunku nadgarstka.
Ból może wystąpić, przy podnoszeniu i zginaniu ramienia. Odczuwalny jest również podczas wykonywania podstawowych czynności, takich jak pisanie czy chwytanie małych przedmiotów.
Łokieć tenisisty może powodować ból podczas skręcania przedramienia. Można to zauważyć po przekręceniu klamki lub całkowitym wyprostowaniu przedramienia.
Przyczyny
Przyczyną łokcia tenisisty jest powtarzanie nieprawidłowych ruchów ramienia. Może to prowadzić do małych rozdarć w przyczepie ścięgna w łokciu. W tenisie przekłada się to na powtarzalny ruch i siłę uderzenia piłki rakietą.
Nieprawidłowa technika może spowodować, że siła zamachu rakiety będzie się obracać przez nadgarstek i wokół niego. Powoduje to ruch nadgarstka zamiast stawu łokciowego lub barku. Może to zwiększyć nacisk na ścięgno i spowodować podrażnienie i stan zapalny.
Najczęściej mięśnie prostowników stają się bolesne z powodu zerwania ścięgna. Mięśnie prostowników to te, które prostują nadgarstek.
Łokieć tenisisty wiąże się z wyprostem palców i nadgarstka. Jest to rodzaj ruchu, który pozwala osobie „pstrykać” lub machać nadgarstkiem, na przykład podczas zamachu rakietą
Pomimo nazwy, łokieć tenisisty odnosi się do każdego urazu tego konkretnego ścięgna spowodowanego przeciążeniem. Łokieć tenisisty może wynikać z codziennych czynności, takich jak prace w ogrodzie czy pisanie na komputerze.
Czasami nie ma wyraźnej przyczyny.
Diagnoza
Istnieje łatwy test, który można wykonać w domu, aby zdecydować, czy ma łokieć tenisisty.
Stań za krzesłem i połóż dłonie na oparciu krzesła, z dłońmi skierowanymi w dół i prostymi łokciami. Spróbuj podnieść krzesło.
Jeśli to działanie powoduje ból po zewnętrznej stronie łokcia, jest to prawdopodobny wskaźnik łokcia tenisisty.
Czasami konieczne jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego lub rezonansu magnetycznego, aby wykluczyć inne poważniejsze stany, takie jak zapalenie stawów lub uraz stawu łokciowego. Jednak obrazowanie rzadko jest konieczne. Lekarz sprawdzi zakres ruchów ramieniem, zanim zapyta o lokalizację i rodzaj bólu.
Leczenie
Kilka metod leczenia można stosować w domu lub po konsultacji z lekarzem.
Odpoczynek: Odpoczynek ramienia jest ważny. Przerwa w aktywności umożliwia zagojenie łez w przyczepie ścięgna. Tenisiści leczą poważniejsze przypadki lodem, lekami przeciwzapalnymi, masażami tkanek miękkich, ćwiczeniami rozciągającymi i terapią ultradźwiękową.
Fizjoterapia: Fizjoterapeuci często zalecają, aby sportowcy rakietowi wzmacniali mięśnie barków, ramion i brzucha. Może to pomóc w zmniejszeniu prostowników nadgarstka podczas ruchów ramion i ramion.
Masaże lodowe i techniki stymulujące mięśnie: mogą również pomóc mięśniom się leczyć.
Przypinanie lub przyklejanie przedramienia: podparcie obszaru może pomóc w wyrównaniu włókien mięśniowych i złagodzić nacisk na obszar. Lekarz może zalecić stosowanie szyny przez 2 do 3 tygodni, aby usunąć łokieć z działania.
Zastrzyk sterydowy: Jeśli objawy są bardzo bolesne, a stan utrudnia ruch, lekarz może zalecić zastrzyk sterydowy.
Po wstrzyknięciu sterydu osoba powinna oprzeć ramię i unikać nadmiernego obciążania go.
Inne metody leczenia zachowawczego: Dalsze opcje obejmują zastrzyki toksyny botulinowej, znanej również jako Botox , oraz pozaustrojową terapię falą uderzeniową (ESWT).
ESWT to technika, która ma wyzwalać proces gojenia poprzez wysyłanie fal dźwiękowych do łokcia. Inne opcje to terapia cieplna, laseroterapia niskopoziomowa, terapia zajęciowa i terapia punktów spustowych.
Nowo dostępną terapią jest iniekcja osocza bogatopłytkowego (PRP), przygotowanego z krwi pacjenta. PRP zawiera białka, które wspomagają gojenie. Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych (AAOS) opisuje to leczenie jako obiecujące, ale wciąż badane.
Zabieg chirurgiczny: może być potrzebny do usunięcia uszkodzonej części ścięgna i złagodzenia bólu w rzadkich przypadkach, gdy leczenie niechirurgiczne nie ustąpi objawów w ciągu 6 do 12 miesięcy. Od 80 do 95 procent pacjentów wraca do zdrowia bez operacji.
Aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu ścięgien, może być przydatne noszenie ortezy ramienia lub szyny na nadgarstek podczas korzystania z ramienia. Można go zdjąć podczas odpoczynku lub snu. Lekarz lub fizjoterapeuta może doradzić, jaki rodzaj szyny lub szyny jest najlepszy.
Skomentuj